Bəziləri deyirlər ki, “Allaha inanmaq zəkalı alimlər üçün deyil.” Bunu deyərkən elə bilirlər ki, sanki, onlar həqiqətin və haqqın yeganə təmsilçiləridirlər.
“Şübhəsiz ki, Allah Özünə şərik qoşulmasını bağışlamaz, bundan başqa (daha kiçik günahları) isə istədiyi kimsəyə bağışlayar. Allaha şərik qoşan kəs iftira atmaqla böyük bir günah etmiş olur” (ən-Nisa, 48)”
Peyğəmbər (ona salavatı Allahın və salamı olsun) bu əməlin nə qədər təhlükəli oluduğunu və “Zətu Ənvatın” arxasında nəyin gizləndiyini onlara bəyan etdi.
Abdullah ibn Əbi Əufə (Allah ondan razı olsun) rəvayət edir ki, Muaz Şamdan gəldiyi zaman Peyğəmbərə (Allahın ona salavat və salamı olsun) səcdə etdi. Allah Elçisi (ona Allahın salavat və salamı olsun): “Bu nədir, ey Muaz!”- deyə buyurdu.
İbn Teymiiyə (Allah ona rəhm etsin) deyir: “Bu kişi Uca Allahın qüdrətinə, öldükdən sonra onu dirildəcəyinə şəkk edir. Hətta bir daha dirilməyəcəyini də etiqad edir.
İnsan artıq namazı nə üçün qıldığını bildikdən sonra «Necə namaz qılmalıyam?» sualını verməlidir. Buna da cavab olaraq Peyğəmbər (Allahın ona salavat və salamı olsun) belə buyurmuşdur: «Mənim necə namaz qıldığımı görsəniz eləcə də namazı qılın.»
Ey oğul! Ailəndə səadətə nail olmaq istəyirsənsə, bu on xüsusiyyətə riayət et. Bu sözləri, böyük İslam alimi Əhməd b. Hənbəl, öz oğluna evlilik öncəsi nəsihət olaraq demişdir.